Tijdoptimalisatie, efficiëntie, controle, vaste routines…., ze kunnen allemaal even naar de schuur.
Ze hoeven niet weg, maar ze hebben hun waarde even verloren. In een paar dagen tijd hebben we ervaren dat het leven niet voorspelbaar is. De illusie dat er een recht pad is naar je doel en dat je van hieruit zicht hebt waar je gaat eindigen, is doorgeprikt.
Het Corona probleem is te groot, te veranderlijk en ontwikkelt zich te snel voor ons. Onze ratio weet het even niet. Tegenover het Corona virus staan we 1-0 achter. Dat wil zeggen onze Ratio, waar we altijd zo op vertrouwden staat met 1-0 achter, ook bij mij. Hoe verrassend is het dan om te zien hoe die andere kracht, Ons Hart, ineens het podium pakt en ons ontroert, solidair maakt en verbindt. Het is het gevoel, de intuïtie, de liefde voor elkaar en voor het goede dat ruim baan krijgt. Het ontroert me en maakt me sterk. Ik ben ook blij dat ik de Kracht van het Hart weer zo veel om mij heen zie.
Ik realiseer mij dat ik het heb gemist toen het zo goed ging.
Het is er weer en Derrek Otte, dichter in Rotterdam verwoordt en verbeeldt het prachtig in zijn ode aan hulpverleners. Kijk op YouTube een aanrader!