Het oprekken van je comfortzone is iets anders dan er uit stappen. Veel beter wat mij betreft. Oprekken doe je stap voor stap, beheerst en doelgericht. Het kost minder energie en je bereikt verrassende persoonlijke groei.
Mijn persoonlijke ervaring
Tijdens een bezoek aan Barcelona waar ik heel graag kom trof mij een beeldje in een huis van Gaudí dat 
recent pas open is voor het publiek. Het is een beeldje van het kind (of is het een Engeltje) dat Gaudí neerzette op de rand van de 2de verdieping van zijn Casa Vicens. Je moet goed kijken want je mist het gemakkelijk; het is ook maar vanuit 1 raam te zien. Ik nam er een foto van omdat ik er het beeld in zag van het oprekken van je ‘comfortzone’. Oprekken van je ‘comfortzone’ is iets anders dan “uit je comfortzone gaan”. “Oprekken” van… is jezelf ontwikkelen en je grens elke keer een beetje verleggen. En dat is wat het figuurtje doet. Vanuit vaste grond onder zich strekt het zijn rechterbeentje uit in het onbekende op zoek naar een volgend houvast dat hem voldoende vertrouwen geeft om z’n gewicht definitief naar voren te verplaatsen. Hij staat op punt om het te vinden. Zijn andere beentje staat al in de bijtrek-stand. Oprekken doe je dus vanuit een positie die je kent en die vertrouwd en veilig is.
Oprekken van je comfortzone
Het oprekken van je comfortzone raad ik mijn coachees ook altijd aan, en ik voel me bij deze stap voor stap benadering ook prettig als het mijzelf betreft. Zo heb ik onlangs meegedaan aan een workshop van RedZebra en wat een geweldige ervaring was dat. Met z’n elven + drie ervaren coaches van RedZebra de rust en de tijd nemen in het voormalig klooster Samaya om twee-en-een halve dag te reflecteren over de richting waarin je jezelf zou willen sturen en ontwikkelen. De workshop was niet alleen heil- en voedzaam, maar leverde voor iedereen een nieuw persoonlijk concreet inzicht op. De binding onderling, het delen van inzichten en de spontane 1 op 1 support die er ineens is, helpen je stapjes te maken ook als je denkt dat je even vastzit. Voor mij was het niet zo zeer het aspect “betekenis” in werk en privéleven (waar veel van m’n mede-deelnemers naar op zoek gingen) dat ik wilde vinden. Ik voel me heel bevoorrecht dat ik die in het ‘coachen, en anderen op weg helpen’ al gevonden heb. Het verrassende resultaat voor mij was dat ik tijdens de workshop inzicht kreeg in de barrière die er nog bestond om onvoorwaardelijk voluit te gaan met het werk dat ik nu doe. Dat ik een licht, maar aanwezig, emotioneel harnas rond mij heen optrok. Een scherm, als het ware, waardoorheen ik anderen wel goed kon doorgronden maar anderen mij minder. Allemaal ter bescherming van kwetsbaarheid zou Brené Brown zeggen. Het laten zakken van het scherm maakt je echter, authentieker en effectiever in het verbinden met anderen. Het weglaten van het scherm is dus de comfort zone grens die opgerekt moet worden. Het antwoord ligt in een schakelaar die ik aan kan zetten om hem te laten dalen. Het scherm staat nu op uit, en ik ga eens ervaren wat er gebeurt. Ik ga ook mijn 2de beentje bijtrekken. Met dank aan Gaudí